23.01.2018 Грамадства

 

 

Раней на сайце ўжо пісалі пра яго, аднак гэты выпадак мае працяг.

 

Нагадаем, пры затрыманні 9 мая ў пратаколе аснаваннем было «Здзяйсненне адміністрацыйнага правапарушэння арт. 23.34 КаАП ». На падставе гэтага пратаколу Аляксандра адправілі ў ізалятар часовага ўтрымання АУС Ленінскага раёна г. Брэста. Складанне пратаколу аб затрыманьні па законе з'яўляецца пачаткам адміністрацыйнага працэсу.

 

На наступны дзень, 10 мая 2017 а 16:00, Аляксандра выпусцілі з ізалятара. Пры гэтым, працэдуру, загаданую законам згодна з пунктам 134 «Правіл ўтрымання фізічнай асобы, у дачыненні да якога ўжыта адміністрацыйнае затрыманне» асобе, вызваленай з месцаў яе затрымання, выдаюцца асабістыя дакументы, рэчы, грошы, а таксама даведка, у якой указваецца тэрмін яго затрымання і падставы вызвалення, аднак даведка не была выдадзена.

 

Толькі пасля пісьмовага звароту 11.05.2017 у РАУС, 17 траўня з РАУС Ленінскага раёна г. Брэста даслалі даведку аб знаходжанні ў ІЧУ, аднак без запісу ў графе «падстава вызвалення».

 

18.05.2017 Аляксандра ў “апорку” выклікаў капітан міліцыі Дземянчук А.А .. Падчас сустрэчы ён паведаміў, што падрыхтоўка справы аб адміністрацыйным правапарушэнні прыпынена ў сувязі з адпраўкай запыту ў Галоўнае ўпраўленне юстыцыі Брэсцкага аблвыканкама. Аднак пастанова ўручана не была.

 

16.06.2017 Аляксандр атрымаў апавяшчэнне з АУС Ленінскага раёна г. Брэста ад 13.06.2017, з якога вынікае, што адміністрацыйная справа спынена ў сувязі з недаказанасцю віны.

 

Аднак, у выніку неабгрунтаванага абмежавання волі на 29 гадзін, якое выявілася ў прымусовым знаходжанні ў абмежаваным прасторы, часовай ізаляцыі ад грамадства, спыненні выканання працоўных абавязкаў, немагчымасці свабоднага перамяшчэння і зносін з іншымі асобамі, Аляксандру была нанесена маральная шкода.

 

У адпаведнасці з артыкулам 53 Канстытуцыі РБ «... кожны мае права на кампенсацыю дзяржавай шкоды, прычыненай незаконнымі дзеяннямі органаў дзяржаўнай улады або іх службовых асобаў ...», а таксама ў адпаведнасці з ч.2 арт. 13-1.4. ПВКаАП ў выпадку спынення справы аб адміністрацыйным правапарушэнні па падставе, прадугледжаных пунктам 10 ч.1 ст.9.6 КаАП, орган, які вядзе адміністрацыйны працэс у мэтах ліквідацыі наступстваў маральнай шкоды абавязаны:

 

1) Прынесці асобе афіцыйныя прабачэнні за нанесеную шкоду;

 

2) Апублікаваць абвяржэнне ганяць твар звестак у сродках масавай інфармацыі, калі такія звесткі былі апублікаваныя ў ходзе вядзення адміністрацыйнага працэсу;

 

3) Накіраваць па патрабаванні фізічнай асобы, яго законнага прадстаўніка (спадчынніка) у тэрмін да дзесяці дзён паведамленне аб адмене незаконных рашэнняў па месцы яго працы, службы, вучобы або жыхарства (знаходжання).

Таму, Аляксандр 24 кастрычніка 2017 году зьвярнуўся да начальніка АУС Адміністрацыі Ленінскага раёна г. Брэста з просьбай:

 

«У адпаведнасці з ч.2 арт. 13-1.4. ПВКаАП Рэспублікі Беларусь у мэтах ліквідацыі наступстваў нанесенай мне маральнай шкоды прынесці мне афіцыйныя пісьмовыя прабачэнні за прычыненую шкоду ».

 

Аднак 31 кастрычніка 2017г. намеснік начальніка АУС Самасюк Н.Г. у просьбе Аляксандра адмовіў. У адказе было пазначана, што падставаў для вынясення прабачэння няма.

 

З адказам актывіст не пагадзіўся і абскардзіў яго начальніку Упраўлення ўнутраных спраў Брэсцкага аблвыканкама. Але 21.11.2017 паводле рэзалюцыі ЧВА намесніка начальніка УУС Мельнікава В.Ф. абскарджанне перанакіравалі самому начальніку АУС, то ёсць асобе, якую абскарджваюць. 27.11.2017 намеснік начальніка АУС Ленінскага раёна г. Брэста пакінуў скаргу без задавальнення. 5.12.2017 Аляксандр падаў паўторную скаргу ў УУС Брэсцкага аблвыканкама, з просьбай, каб яе разгледзеў начальнік упраўлення, але 22 снежня скаргу разгледзеў часова выконваючы абавязкі намесніка начальніка УУС Мельнікаў В.Ф., які пакінуў яе без задавальнення.

 

Каб дамагчыся праўды і заклікаць да адказу службовых асоб, 17 студзеня 2018 Аляксандр Сахарук падаў скаргу ў суд Ленінскага раёна г. Брэста, паказаўшы вышэйпералічаныя факты.

 

Аляксандр тлумачыць свае дзеянні:

 

«Я, як грамадзянін Рэспублікі Беларусь, незаконна быў зняволены больш за суткі. Дзяржава ні за што ўзяла мяне ў палон, потым прадстаўнікі гэтай дзяржавы - супрацоўнікі міліцыі мяне, скажам мякка, адпусцілі, не выдалі даведак - «ідзі куды хочаш». Заўтра яны ўварвуцца да мяне ў дом, наб'юць мне, прабачце, твар і ім гэта ўсё сыдзе з рук, таму яны павінны адказаць за тое, што я невінаваты. Я абураны, іх трэба спыняць. Я, як грамадзянін, прынамсі неяк ўпіраюся і супраціўляюся гэтаму, скажам так, бязмежжу, якое чыняць прадстаўнікі ўлады, супрацоўнікі міліцыі ».