23.11.2016 Грамадства

 

 

Адзін гамадзянін, назавем яго Данік Бортнік, напісаў у рэдакцыю:

 

 «Добры дзень! У 20-х чыслах кастрычніка мне прыйшла папера з падатковай інспекцыі, дзе мне паведамілі што ў іх няма дадзеных аб маім удзеле ў фінансаванні дзяржвыдаткаў. Гэта было просты ліст, не заказны, і я за яго не распісваўся. Ужо гэта супярэчыць таму самому дэкрэту №3 аб папярэджанні сацыяльнага ўтрыманства, але падаткавікі лічаць, што ўсё ў норме.

 

 

 

 

Атрымліваецца, што чалавек у поце твару свайго арэ на зямлі, сее, уносіць ўгнаенні, палівае, потым збірае ўраджай, а яго лічаць дармаедам. Дзіка чуць, да чаго можа давесці нечая абыякавасць ці проста непрыязнае стаўленне.

 

Мы заняліся гэтым пытаннем і высветлілі: у Дэкрэце Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (ад 2 красавіка 2015 г. № 3) "Аб папярэджанні сацыяльнага ўтрыманства» у артыкуле 5 гаворыцца, што сярод іншых чалавек прызнаецца, што ён ўдзельнічаў у фінансаванні дзяржаўных выдаткаў у перыяд (п5.11), «на працягу якога грамадзянін, зарэгістраваны па месцы жыхарства ў сельскім населеным пункце або пасёлку гарадскога тыпу, вёў асабістую падсобную гаспадарку. Факт і перыяд вядзення асабістай дапаможнай гаспадаркі грамадзянінам, якому (членам сям'і * якога) для гэтых мэтаў прадастаўлены зямельны ўчастак, пацьвярджаюцца сельскім (пасялковым) выканаўчым і распарадчым органам ».

 

Распавялі пра гэты ліст начальніку ўпраўлення падаткаабкладання фізічных асоб ІМПЗ па Брэсцкай вобласці Ігару Рудакову. Той здзіўляецца, спасылаючыся на той жа пункт 5.11 прэзідэнцкага дэкрэта, што там прапісана наконт даведкі, якая даецца сельскім (пасялковым) выканаўчым і распарадчым органам.

 

«Ён не прадставіў гэтую даведку, і мы нічога зрабіць не можам, - патлумачыў Ігар Алегавіч. - Ён павінен звярнуцца ў сельскі Савет па месцы знаходжання зямельнага ўчастка. Адтуль нам павінны прадставіць інфармацыю, што ў яго ёсць ўчастак, на якім вядзецца асабістая падсобная гаспадарка. І мы тады анулюем прыслалі яму паведамленне падатковай інспекцыі.

 

«Даведку не даюць, мабыць, таму што тут нейкая бюракратычная закавыка?» -спытали мы.

 

«Можа быць такая сітуацыя, што ў свой час хто-небудзь са сваякоў атрымаў зямельны ўчастак па спадчыне, але не аформіў яго на сябе, - адказаў начальнік упраўлення. -. Паколькі гэта было даўным-даўно, у сельскім Савеце ніякай інфармацыі пра тое няма, для чаго той участак вылучаўся, як і аб змене карыстальніка ўчастка. Прынамсі ведаю такія сітуацыі, калі сельскія Саветы давалі нам такую інфармацыю, і мы выключалі такіх людзей з тых, хто абавязаны заплаціць збор за сацыяльнае ўтрыманства ».

 

Звярнуліся мы і ў Брэсцкае абласное агенцтва па дзяржаўнай рэгістрацыі і зямельным кадастры (былое БТІ), дзе ў свой час не мелі права рэгістраваць зямельныя ўчасткі. Там, у аддзеле рэгістрацыі нерухомай маёмасці фізічных асоб, нам заявілі, што ў базе дадзеных абласнога агенцтва зямельны ўчастак Бортніка ня лічыцца. Пры гэтым растлумачылі, што не перашкаджае, як належыць, аформіць зямельны ўчастак: з дапамогай праектнага інстытута «Брэстгіпразем» вызначыць і зафіксаваць плошчу і межы ўчастка, зрабіць яго карту. Па меншай меры заявілі, што па існуючым нормам цяпер на зямельным участку 25 сотак вылучаецца пад індывідуальны дом, а астатняя зямля - пад асабістую падсобную гаспадарку.

 

Як у такой сітуацыі не ўспомніць дзесяцігадовай даўніныі Дырэктыву № 2 прэзідэнта Беларусі - аж ад 27 снежня 2006 года, праўда, ужо ў рэдакцыі Указа № 135 ад 23 сакавіка 2015 года, - «Аб дэбюракратызацыі дзяржаўнага апарату і павышэнні якасці забеспячэння жыццядзейнасці насельніцтва».

 

Там ёсць словы, якія дзяржаўныя чыноўнікі ўсіх узроўняў павінны ведаць назубок: «Дзяржаўным органам на ўсіх узроўнях дзяржаўнага кіравання неабходна надаваць максімальную ўвагу павышэнню выніковасці работы з грамадзянамі, а таксама мерапрыемствам па забеспячэнні нармальнай жыццядзейнасці насельніцтва. Дэбюракратызацыя павінна насіць усеагульны, татальны характар, пранікаць ва ўсе без выключэння аспекты жыцця грамадства, закранаць дзейнасць усіх, якія ўзаемадзейнічаюць з грамадзянамі структур ... Неабходна ствараць такія ўмовы, пры якіх грамадзяне і прадстаўнікі юрыдычных асобаў будуць марнаваць мінімум часу і сіл пры звароце ў дзяржаўныя органы і арганізацыі , якія аказваюць паслугі, якія забяспечваюць жыццядзейнасць насельніцтва, а таксама актыўна ўдзельнічаць у выпрацоўцы найважнейшых кіраўніцкіх рашэнняў ».

 

Але гэта ў тэорыі. Яшчэ Міхайла Ламаносаў больш за два стагоддзі таму вымавіў: «Тэорыя, мой сябар, мёртвая, толькі дрэва жыцьця рунее». Мы б дадалі: а разам з ім і пустазелле паператворчасці і валакіты.

 

Аднак у той жа Дырэктыве №2 кіраўнікам дзяржорганаў прадпісана: «Пры прыняцці рашэнняў, якія закранаюць правы і законныя інтарэсы грамадзян, няўхільна выконваць патрабаванні заканадаўства, не дапускаць іх адвольнага тлумачэння пры ўжыванні. У выпадку невыразнасці або недакладнасці прадпісанняў прававога акта рашэнні павінны прымацца зыходзячы з максімальнага ўліку інтарэсаў грамадзян ».

 

Дык у чым жа справа, кіраўнікі сельскага Савета? Няўжо патрабуюцца тытанічныя намаганні або незвычайны розум, каб выпісаць стандартную даведку аб тым, што ў Барташука ў карыстанні ці ва ўласнасці з такога года ёсць зямельны ўчастак, на якім ён вядзе асабістую падсобную гаспадарку? Людзі добрыя, скажыце: ці ёсьць у чалавека, якому прыпісваюць дармаедства, права на атрыманне такой даведкі ці ён сёння звычайны селянін пры прыгоне?